Zo, de kalender bladert bijna naar november. Witte rook in de lucht. Dat betekent dat het 11-11 bal er aan komt en dat onze tijd als heersers over het Moesland er bijna op zit.
Wij kijken terug op een hele intensieve periode waarbij we eigenlijk voornamelijk hoogtepunten hebben mogen beleven. Door iedereen op handen gedragen en tot in de puntjes werd alles voor ons geregeld en verzorgd. Dat zullen we zeker gaan missen.
Naast de vele hoogtepunten waarbij we in onze prachtige outfit mochten aantreden, helaas ook een aantal keren in complete outfit naast de kant van de weg gestaan bij een afscheid zoals oa bij Ton en George. Ook dat hoort erbij en maakt carnaval tot alles wat het is.
Wat hebben wij genoten (of had ik dat al ergens vermeld?). Genoten hebben we dus vanaf het moment dat we gekozen waren tot nog hééééél lang na onze afstallatie, dat weet ik zeker.
Ik dacht: ik maak even kort een opsomming van al die leuke dingen, maar daar is geen beginnen aan. Want alles is leuk. Overal waar je komt druipt de inzet van vrijwilligers er vanaf en dat leidt tot vele blije gezichten en mooie feestjes. Maar ook kom je op bijzondere plekken zoals in het provinciehuis bij de commissaris van de koning, samen met zo’n beetje alle prinsen uit Brabant, wel meer dan 100 bij elkaar. En dat zijn een hoop veren!
Een paar persoonlijke hoogtepuntjes wil ik toch graag benoemen. Ten eerste de geheimhouding vooraf en de onthulling op 11- 11 bal zelf: Ut Moesland blêft oe verrassen. Dat deden we zeker. Tot op het laatst hebben we velen op het verkeerde been weten te zetten.
Maar wat te denken van het winnen van de Moeslandcup tegen het G-Team! Niet zozeer de winst, maar wel alles er omheen. De training vooraf, het continue aanjagen van de tegenstander in het dorp en bij DAW. Dan met de beker naar huis en naar het KeeMoesbal. Ook zo’n persoonlijke favoriet. Misschien wel het enige waarvan ik het achteraf jammer vind dat we dat maar een keer hebben mogen doen: de presentatie van het KeeMoesbal. Wat een genot met deze gasten.
Natuurlijk vergeten we ons busreisje naar Eindhoven niet. Op bezoek bij de 30e Prins Bock d’n Urste van Lampegat en een ontmoeting met de stadsprins van Eindhoven. Met de hele raad van 11, aanhang, hofkapel en dansgarde op pad: heerlijk. Ook daar wordt er nog steeds over gesproken.
En dieje Corona, die mogen we ook niet vergeten te noemen. Na een normaal jaar (nou ja, definieer “normaal” als je prins van het Moesland mag zijn), een tweede EN derde jaar met corona. Vanalles uitgesteld en afgelast, maar als een van de weinigen toch een mooie show neergezet met Moesland Presenteert; een online programma van 16:00 tot 0:00.
Daarnaast maakte een aantal zaken het natuurlijk extra bijzonder. Het uitreiken van onderscheidingen vanuit de stichting, maar ook van ons zelf. Het uitreiken van alle prijzen tijdens prijsuitreikingen van de optocht, met name die schaal natuurlijk. Maar ook de mensen om ons heen. Natuurlijk het protocol en de raad van 11, maar in het bijzonder natuurlijk mijn broer als adjudant en Alex als Grootvorst. Dat gaf nog wat extra jus op de toch al zo’n dikke biefstuk. En uiteraard onze gezinnen en vrienden van Zot Gefrot. Ook zij hebben het extra bijzonder gemaakt voor ons met alle hulp en aanwezigheid bij al onze optredens.
Tot slot de optocht in mei. Daar waar ik eerder sprak over jus op een biefstuk, zou ik dit de 111 kilo kersen op de taart willen noemen. Wat een geregel was het, maar wat een feest leverde het op. Ook hier als een van de weinigen in de regio TOCH een optocht. En wat voor een. Wederom droop de inzet er van de vele vrijwilligers er vanaf en dat was te merken. Zelfs het mooie weer was geregeld. Liepen er in 2020 nog regendruppels over onze rug, waren het nu zweetdruppels van geluk zal ik ze maar noemen. Prachtig, en wat een ontbinding aan het eind.
Maar ja, aan al het mooie komt een eind. We kijken zoals gezegd terug op een fantastische tijd, waarin we van vele privileges hebben mogen genieten. Vanaf deze plek nogmaals dank aan alles en iedereen (om er maar voor te zorgen dat ik niemand vergeet), die er voor ons zo’n onvergetelijke ervaring van heeft gemaakt.
Ik had nooit verwacht dat ik het ooit zou zeggen: maar het is ook mooi geweest. Mooi omdat het zo mooi was en ook altijd zo zal blijven voor ons. Maar ook mooi dat er weer een opvolger klaar staat, die er hopelijk minimaal net zoveel van zal genieten. Hopelijk kunnen we één ding met elkaar afspreken: laten jullie onze opvolgers zich net zo speciaal voelen, zoals wij dat de afgelopen drie jaar hebben gedaan. Dan weet ik zeker dat we nog heul lang trots kunnen blijven op ons Moesland.
Het was een fantastische rollercoaster; een herinnering voor altijd! Houdoe en bedankt!
Zoals niemand het mooier kan zeggen dan mijn grootvorst, een laatste groet van
De huidig en regerend prins van het Moesland: PRINS TWAN D’N UURSTE!!!!
